Love

මනුසතාගේ කෙරුම්

භරත නාට්‍යම්

                    භරත මුණිගේ නාට්‍ය ශාස්ත‍්‍රයේ ඇති සියලූම නීති රීති වලට එකඟ වූත්, ඉතා පැරණී වූත්, ශාස්ත‍්‍රීය වූත් නාට්‍ය ක‍්‍රමය භරත නාට්‍යම් නම් වේ.

ඉන්දියාවේ දකුණු ප‍්‍රදේශයේ දෙමළ ජනයාගේ ජාතික නර්තන ක‍්‍රමය බවට අද පත්වී ඇතත් ඈත අතීතයේ මුලූ භාරතයේම ප‍්‍රචලිතව පැවති නර්තන ක‍්‍රමය ලෙස සැලකීමට සාක්ෂි එමටව ඇත. විදේශිය ආක‍්‍රමණයන් (පර්සියන්, මෝගල්) සමඟ උතුරු ඉන්දියාවෙන් ඇති වූ මෙම නර්තන ක‍්‍රමය දකුණු ඉන්දියාවේ තාන්ජෝරය (තාන්ජෝරයේ අගනුයර මධුරාසිය) කේන්ද්‍රකොට ගෙන ප‍්‍රචලිත විය.

භරත නාට්‍යම් හි ප‍්‍රභවය පිළිබඳ විවිධ මත ඇත. සාමාන්‍ය වශයෙන් කි‍්‍රස්තු වර්ෂ 2-4 සියවසට සීමා කරන භරත මුණිගේ කාලයේ ඔහු විසින් රචිත නාට්‍ය ශාස්ත‍්‍රය නැමැති ග‍්‍රන්ථයේ භරත නාට්‍යම් හි උපත දක්වා ඇත්තේ මෙසේය.

ඍග්, යජූර්, සාම, අථර්වන් යන වේද සතර සියලූ දෙනාට ඉගෙනීමට නොහැකි වූයෙන් මහා බ‍්‍රහ්ම තෙමේ වේද සතරෙන්ම කොටස් ගෙන පස් වන වේදය ලෙස භරත නාට්‍යම් (නාට්‍ය වේදය) නිර්මාණය කරන ලදී.

කථකලි නර්තන සම්ප‍්‍රදාය

කථකලි නර්තනයෙහි ප‍්‍රභවය ඇති වූයේ දක්ෂිණ භාරතයෙහි කේරළ ප‍්‍රාන්තයෙහිය. එය මලබාරය නමින් ද හැඳින්වේ. ඉතාමත් අසීරු වූ නැටුම් අභ්‍යාසයවන්ගෙන් සමන්විත කථකලි තාණ්ඩව හා ලාස්‍ය යන කොටස් දෙකෙන්ම යුක්තය. භාරතයේ මහා කාව්‍යයන් වන මහා භාරතය, රාමායනය, භගවත් ගීතාව යන ග‍්‍රන්ථයන්හි එන කතා ඇසුරින් ගෙතුණු කතාන්දර රඟ දැක්වීම කථකලි නර්තනයේදී සිදු කෙරේ.

දකුණු ඉන්දියාවේ බටහිර ප‍්‍රදේශයේ කේරළය අරාබි මුහුදත්, ඝාට්ස් කඳුවැටියත්් අතර පිහිටා ඇත. එහි දකුණු කෙළවර අවසන් වන්නේ ඉන්දියන් සාගරයෙන්ය. එම නිසා කේරළය අන් රටවලින් වෙනස් වීම හේතුවෙන් එම ප‍්‍රදේශයේ් සමාජීය, දේශපාලනික, සංස්කෘතික අංග වලදී වෙනස්කම් දක්නට ලැබේ. කේරළයේ මුල් පදිංචි කරුවන් වන්නේ ද්‍රවිඩයන්ය. අනතුරුව ආර්යයන්ගේ සංක‍්‍රමණයන් නිසා මිශ‍්‍ර සංස්කෘතියක් ඇති වූ අතර කථකලි නැටුම ඇති වූයේ එම මිශ‍්‍ර සංස්කෘතියේය.

ෆර්මිනා (ගාබ්රියෙල් ගාර්ෂියා මාර්කේස්ගේ කොලරා කාලේ ආලේ නවකතාව ඇසුරෙනි.)

නර්ථනයට චිත‍්‍ර කලාවෙන් ලැබෙන ආභාසය

නර්ථන කලාව හා චිත‍්‍ර කලාව ස්වාධීන කලා මාධ්‍යයන් දෙකක් වේ. චලනය නර්ථනයේ මාධ්‍ය වන අතර වර්ණ, රේඛා, හැඩතල චිත‍්‍ර කලාවේ මාධ්‍ය වේ. චිත‍්‍ර හා මූර්ති කලාවේ මූලික අංග ලෙස ඇඹීම, ඇඳීම, නෙලීම, කැටයම් කිරීම, වර්ණ ගැන්වීම ආඳිය දැක්විය හැකිය.
අවකාශය, රටා, හැඩතල, මෝස්තර යනාදිය නර්ථනය හා චිත‍්‍ර කලාව යන යන විෂයන් දෙකටම පොදු සංකල්ප ලෙස දැක්විය හැක. නර්ථන රංග රචනයේදී අවකාශ භාවිතය බැඳි දිශා, තාල ව්‍යාප්තිය මෙන්ම චලනය හා බැඳි කාලය, වේගය, ශක්තිය, ගලනය ආඳී වූ සංකල්ප ආවරණය වූ පරිදි රටා හා මොස්තර නිර්මාණය කරනු ලැබේ. මෙහිදි දෘශ්‍ය අවකාශය හා බැඳි බුදධිමය පරිකල්පනය ක‍්‍රියාත්මක වේ.

රන්බණ්ඩා සෙනවිරත්න.....

රන්බණ්ඩා සෙනවිරත්නයන් ප‍්‍රවීණ ගීත රචකයෙකු වු අතර ඔහු වෘත්තියෙන් අධිනීතිඥවරයකි. නඩු අහපු හෝ නඩු විසදපු රන්බණ්ඩාට වඩා අප ආදරය කරනුයේ ගීත ලියපු රන්බණ්ඩාටය. ඔහු ගීත වැඩි ප‍්‍රමාණයක් ලියු පද රචකයෙකු නොවේ. නමුත් ඔහු අප වෙනුවෙන් ඉතිරි කර ගිය ගීත කිහිපය තුළ, සිතන්නට බොහෝ දේ ඉතිරි කර තිබේ.
    දවසක් පැල නැති හේනේ, ළඳුනේ, උලලේනෝ, සුමනෝ වැනි ගීත නැවත බිහි වේ යැයි සිතීම අපහසුය.
මිහින්තලේ මරදන්කල්ල ඔහු උපන් ගමයි. මරදන්කල්ලේ සිට කොළඹ නීති විද්‍යාලයට ද එතැනින් කොළඹ ඉහළ සමාජයේ ආශ‍්‍රයටද වැටුණු ඔහු ”මම ගමේ බයියෙක් ” යැයි කීමට කිසිවිටකත් පසුබට වුයේ නැත.

        ඔහු පහේ පන්තියේදී හිමි වන ශිෂ්‍යත්වයෙන් අනුරාධපුර මහ විද්‍යාලයට ඇතුළු වී පසුව උසස් අධ්‍යාපනය හදාරන්නේ කොළඹ නීති විද්‍යාලයේය. නීති විද්‍යාලයට ඇතුළු වී දෙවනි වසරේදීම ඔහු ශිෂ්‍ය සංගමයේ සභාපති බවට පත් වෙයි. හැත්තැ එකේ කැරැල්ල සමයේ ඔහුව ඝාතන නොකිරීමට එකම හේතුව වන්නේද ඔහු ශිෂ්‍ය සංගමයේ සභාපතිවරයා වීමය. නමුත් ඒ වන විටත් රන්බණ්ඩාගේ සහෝදරයන්, ගමේ ඔහුගේ යහළුවන්ද කැරැල්ලේ කි‍්‍රයාකාරී සාමාජිකයන් වී තිබුණි.කැරැල්ලෙන් ඔහුගේ පවුලේ දෙදෙනෙක් වෙඩි තබා ඝාතනය කළේය. ඊට අමතරව පවුලේ පස් දෙනෙක් රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගත කෙරිණි.

කැලණි විහාර ආශ්‍රිත නාග ගෝත්‍රිකයන් පිළිබද ජනප්‍රවාද

ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ නාග, යක්ෂ, දේව හා රාක්ෂ ආදී සිව් මහා කුල වලට අයත් වාසීන් ශ්‍රී ලංකාද්වීපය තුල විසූ බව අපේ වංශකතාවල සදහන් වේ.බුදු සමය තුල ජනාදරයට පත් අනුරාධපුරය, පොළොන්නරුව වැනි නගරයන්ට වඩා පැරණි ඉතිහාසයක් කැලණිය හා එහි විසූ නාග ගෝත්‍රිකයන්ට හිමි වේ.

මේ පිලිබද ජනප්‍රවාදගත තොරතුරු රාවණ යුගය දක්වාම දිව යයි.සිය සොයුරු වූ රාවණ හට ද්‍රෝහී වීම නිසා විභිෂණයන්ට යක්ෂ, රාක්ෂ ජන සහාය නොලැබුණු බැවින් ඔහුගේ රාජධානිය කැලණියේ පිහිටුවා ගත්තේ කැලණි මිටියාවතේ ජීවත් වූ නාග ගෝත්‍රිකයන්ගේ සහාය ඔහුට ලැබුණු නිසා බව විද්වතුන්ගේ මතයයි.

මහමෙර අසල, මනිනාග දිවයින, යමුනා ගඟයට, කැලණි ගඟ යට සතර නා භාවනක් ඇති බවද එක්තරා මතයකි.අතීතයේ නාගයෝ රටේ ප්‍රධාන කොටස් තුනක් පුරා පැතිර පාලනයෙහි යෙදී සිටියහ.නාගදීපය යනුවෙන් හැදින්වුයේ වර්තමානයේ යාපා පටුන නමින් හැදින්වෙන පළාතයි.වඩුන්නාගල නමින් හැදින්වුයේ වර්තමානයේ කල්පිටිය නමින් හැදින්වෙන පෙදෙසයි.කැලණිය වශයෙන් හැදින්වුයේ වර්තමානයේද කැලණිය ලෙසින් හදුන්වන ප්‍රදේශයයි.

ස්වර්ණමාලී....

මාර්ටින් වික‍්‍රමසිංහයන්ගේ හා ඩබ්. ඒ. සිල්වා මහතාගේ තෝරා ගත් කෘතීන් කිහිපයක ඇති අන්නර් සංස්කෘතික ආභාසයන්

සිංහල නවකතාවේ ඉතිහාසය දෙස බලන විට එය වැඩී වර්ධනය වී ඇත්තේ ප‍්‍රධාන කොටම තේමා ධාරාවන් තුනක් ඔස්සේ බව පෙනී යයි. මේවා ප‍්‍රචාරක, පේම හා යථාර්ථවාදි යනුවෙන් නම් කල හැක.

සිංහල නවකතාවේ යථාර්ථවාදි ධාරාව මාර්ටින් වික‍්‍රමසිංහයන්ගේ ගම්පෙරළියෙන් ආරම්භ වෙයි. වික‍්‍රමසිංහ පරිණාමවාදියෙක් වෙයි. මේ අනුව ගම්පෙරළිය අර්ථකථනය කර ඇත්තේ වෙනස් වන ලෝකය තුල වෙනස් නොවී සිටින්නට උත්සාහ කල ගම්බඳ ප‍්‍රභූ පවුලකට අත්වන ඉරණම කියාපාන්නක් හැටියටයි.

ගම්පෙරළියේ දක්නට ලැබෙන සමාජ දෟශ්ටිය ඩොස්ට්‍රොවොස්කි, චෙකොප් වැනි රචකයන්ගේ කෘතීන් ඇතැම් අවස්ථාවල අපට සිහිගැන්වුවද ඒ කෘතීන් වල දක්නට ලැබෙන අන්දමේ ගැඹුරු එකක් නොවන බව කේ. ජයතිලකයන් සිංහල නවකතාවට සංස්කෘතික පසුබිම පොතෙහි සඳහන් කරයි.

පියෙකුගේ ඉරණම

මෙරුවා සහ ඉටිපහන

A Story of Candle