කැලණි විහාර ආශ්‍රිත නාග ගෝත්‍රිකයන් පිළිබද ජනප්‍රවාද

ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ නාග, යක්ෂ, දේව හා රාක්ෂ ආදී සිව් මහා කුල වලට අයත් වාසීන් ශ්‍රී ලංකාද්වීපය තුල විසූ බව අපේ වංශකතාවල සදහන් වේ.බුදු සමය තුල ජනාදරයට පත් අනුරාධපුරය, පොළොන්නරුව වැනි නගරයන්ට වඩා පැරණි ඉතිහාසයක් කැලණිය හා එහි විසූ නාග ගෝත්‍රිකයන්ට හිමි වේ.

මේ පිලිබද ජනප්‍රවාදගත තොරතුරු රාවණ යුගය දක්වාම දිව යයි.සිය සොයුරු වූ රාවණ හට ද්‍රෝහී වීම නිසා විභිෂණයන්ට යක්ෂ, රාක්ෂ ජන සහාය නොලැබුණු බැවින් ඔහුගේ රාජධානිය කැලණියේ පිහිටුවා ගත්තේ කැලණි මිටියාවතේ ජීවත් වූ නාග ගෝත්‍රිකයන්ගේ සහාය ඔහුට ලැබුණු නිසා බව විද්වතුන්ගේ මතයයි.

මහමෙර අසල, මනිනාග දිවයින, යමුනා ගඟයට, කැලණි ගඟ යට සතර නා භාවනක් ඇති බවද එක්තරා මතයකි.අතීතයේ නාගයෝ රටේ ප්‍රධාන කොටස් තුනක් පුරා පැතිර පාලනයෙහි යෙදී සිටියහ.නාගදීපය යනුවෙන් හැදින්වුයේ වර්තමානයේ යාපා පටුන නමින් හැදින්වෙන පළාතයි.වඩුන්නාගල නමින් හැදින්වුයේ වර්තමානයේ කල්පිටිය නමින් හැදින්වෙන පෙදෙසයි.කැලණිය වශයෙන් හැදින්වුයේ වර්තමානයේද කැලණිය ලෙසින් හදුන්වන ප්‍රදේශයයි.

ස්වර්ණමාලී....

මාර්ටින් වික‍්‍රමසිංහයන්ගේ හා ඩබ්. ඒ. සිල්වා මහතාගේ තෝරා ගත් කෘතීන් කිහිපයක ඇති අන්නර් සංස්කෘතික ආභාසයන්

සිංහල නවකතාවේ ඉතිහාසය දෙස බලන විට එය වැඩී වර්ධනය වී ඇත්තේ ප‍්‍රධාන කොටම තේමා ධාරාවන් තුනක් ඔස්සේ බව පෙනී යයි. මේවා ප‍්‍රචාරක, පේම හා යථාර්ථවාදි යනුවෙන් නම් කල හැක.

සිංහල නවකතාවේ යථාර්ථවාදි ධාරාව මාර්ටින් වික‍්‍රමසිංහයන්ගේ ගම්පෙරළියෙන් ආරම්භ වෙයි. වික‍්‍රමසිංහ පරිණාමවාදියෙක් වෙයි. මේ අනුව ගම්පෙරළිය අර්ථකථනය කර ඇත්තේ වෙනස් වන ලෝකය තුල වෙනස් නොවී සිටින්නට උත්සාහ කල ගම්බඳ ප‍්‍රභූ පවුලකට අත්වන ඉරණම කියාපාන්නක් හැටියටයි.

ගම්පෙරළියේ දක්නට ලැබෙන සමාජ දෟශ්ටිය ඩොස්ට්‍රොවොස්කි, චෙකොප් වැනි රචකයන්ගේ කෘතීන් ඇතැම් අවස්ථාවල අපට සිහිගැන්වුවද ඒ කෘතීන් වල දක්නට ලැබෙන අන්දමේ ගැඹුරු එකක් නොවන බව කේ. ජයතිලකයන් සිංහල නවකතාවට සංස්කෘතික පසුබිම පොතෙහි සඳහන් කරයි.